เกาะปีนัง เป็นส่วนหนึ่งของมลายู มีประวัติศาสตร์มายาวนาน ในประวัติศาสตร์ของไทย จารึกไว้ว่า มลายูเป็นเมืองขึ้นของไทยตั้งแต่สมัยพ่อขุนรามคำแหง, อยุธยา และยาวนานมาถึงรัตนโกสินทร์ ราว 800 ปี ก่อนจะเสียดินแดนให้ประเทศตะวันตก

ประวัติศาสตร์อันยาวนานของ “เกาะปีนัง” ซึ่งเป็นเมืองท่าที่สำคัญมาทุกยุคทุกสมัย เป็นเมืองที่หลอมรวมวัฒนธรรมที่หลากหลายได้อย่างลงตัว ทั้ง ไทย, จีน, อินเดีย, อังกฤษ, โปรตุเกส สะท้อนออกมาให้เห็นจากตึกราบ้านช่องสไตล์คโลเนียลสไตล์ชิโน-โปรตุกิส ศิลปะแบบอังกฤษและโปรตุเกสที่ได้รับความนิยมมากในยุคอาณานิคม รวมไปถึงวัดวาอาราม มัสยิด อีกหลายแห่งอีกด้วย สมกับ UNECO ตั้งให้เป็นเมืองมรดกโลกเมื่อปี 2008 ครับ

การเที่ยวเกาะปีนังให้ครบถ้วนนั้นควรมีเวลาสัก 2 วัน นอกจากคุณจะไปเที่ยวในย่านใจกลางเมือง George Town แล้ว นอกเมืองอย่าง Penang Hill ขึ้นไปดูวิวในจุดที่สูงที่สุดของปีนัง และวัด Kek Lok Si วันจีน ซึ่งเป็นวัดพุทธที่ใหญ่ที่สุดในประเทศมาเลเซีย 

สำหรับไนท์มีเวลาไม่มากนัก ไม่ได้นอนค้างที่ปีนัง ทำให้ต้องตัดสถานที่เที่ยวนอกเมืองออกไป (ไว้จะมาซ้อมนะ) เลือกไว้แค่สถานที่เที่ยวสำคัญๆ ในย่าน George Town และก่อนที่เราจะไปตะลุยเมืองปีนังด้วยกัน เรามาเรียนรู้ประวัติที่นี้ด้วยกันก่อนดีกว่านะ

ตึกคอมตาร์เป็นตึกที่สูงที่สุดของเมืองปีนัง เป็นจุดศูนย์กลางการค้าขายที่นี้ ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน เราก็มองเห็นตึกคอมตาร์ครับ

“ปีนัง” นั้นเป็นหนึ่งใน 13 รัฐของมาเลเซีย เรียกเต็มๆว่า “ปูเลาปีนัง”(Pulau Penang) คำว่า “ปีนัง” ที่แปลว่า “ต้นหมาก” สมัยก่อนจะพบต้นหมากขึ้นอยู่มากมาย และรัฐปีนัง รวมถึงพื้นที่บนเกาะปีนังและเซเบอรังเปอไร(Seberang Parai) บนแผ่นดินใหญ่อีกด้วย

เกาะปีนังถูกค้นพบโดย กัปตันฟรานซิส ไลท์ (Captain Fransis Light) ชาวอังกฤษ ต่อมาปีพ.ศ.2329 กัปตันไลท์ได้รับมอบเกาะปีนังจากสุลต่านแห่งรัฐเคดาห์ ในนามของบริษัท  British East India Company ทำสัญญาว่าจะปกป้องแผ่นดินนี้จากสยาม ซึ่งเขาก็ได้เปลี่ยนชื่อเกาะว่า “Prince of Wales Island” เพราะเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันเกิดของเจ้าชายจอร์จ(ที่ 4) แห่งอังกฤษ(12 ส.ค.)

ในประวัติศาสตร์ไทย ปีนัง หรือ เกาะหมาก เป็นส่วนหนึ่งของเมืองไทรบุรี เมื่อปีพ.ศ.2329 เจ้าเมืองไทรบุรีคิดแข็งท้อกับสยามไปเข้ากับอังกฤษ โดยพระยาไทรบุรีให้อังกฤษเช่าเกาะปีนัง หวังจะคานอำนาจสยาม ด้านอังกฤษเองรู้ว่า ไทรบุรีและเกาะหมากเป็นของสยาม ได้ส่งฑูตเข้าเฝ้าสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ ถวายดาบประดับพลอยและปืนด้ามเงิน เพื่อสานสัมพันธไมตรี นับจากนั้นอังกฤษก็ครองเกาะหมากเรื่อยมา แต่ไมไ่ด้ยุ่งกับแผ่นดินใหญ่ในส่วนไทรบุรีแต่อย่างใด (ถือว่าเป็นการเสียดินแดนครั้งแรกในสมัยรัตนโกสินทร์)

ต่อมาไม่นาน กัปตันไลท์ก็ได้ตั้ง “จอร์จทาวน์”(George Town) ขึ้นมา ตามชื่อของพระเจ้าจอร์จที่ 3 กษัตรย์ของอังกฤษในสมัยนั้น เพื่อให้เป็นเมืองท่าปลอดภาษี มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น ทำให้จอร์จทาวน์มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว และมีการเปิดสอนภาษาอังกฤษเป็นครั้งแรกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในสมัยนั้นคนไทยที่พอมีฐานะนิยมจะส่งลูกหลานไปเรียนที่ปีนังเพื่อให้ได้เรียนภาษาอังกฤษ

จนปีพ.ศ. 2343 อังกฤษติดต่อเจ้าเมืองไทรบุรีของเช่าพื้นที่แผ่นดินใหญ่ฝั่งตรงข้ามเกาะหมาก สยามเรียกว่า “สมารังไพร” (Seberang Parai) เพิ่มเติม โดยตั้งชื่อว่า “Province Wellesley” หลังจากอังกฤษครอง 2 พื้นที่ จนมาถึงปีพ.ศ. 2368 อังกฤษส่ง ‘Henry Berney’ เป็นฑูตเข้าเฝ้าฯ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ ทำสนธิสัญญาทางพระราชไมตรีและการพาณิชย์ โดยเจรจาสำเร็จ 20 มิ.ย.2369 ถือว่าเป็นสนธิสัญญาทางพระราชไมตรีและการพาณิชย์ที่สยามทำร่วมกับประเทศตะวันตกฉบับแรกของกรุงรัตนโกสินทร์ เรียกว่า “สนธิสัญญาเบอร์นี่” ดังนั้นสนธิสัญญาฉบับนี้ถือว่า สยามเสียดินแดนเกาะหมากและสมารังไพรให้อังกฤษอย่างสมบูรณ์

ด้วยสถาปัตยกรรมและประวัติศาสตร์อันยาวนาน ทำให้เกาะปีนังได้ฉายาว่า “ไข่มุกแห่งตะวันออก” ถ้าใครได้ไปเยือนแล้วจะได้สัมผัสกับความสงบ วินเทจ และความโรแมนติกอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ เรารู้ประวัติของที่นี้กันไปแล้ว ถึงเวลาเที่ยวแล้วครับ …

การแลกเงินริงกิตนั้น ผมแนะนำให้แลกจากบาทเป็นริตกิตที่เมืองไทยเลย ลองคำนวนค่าใช้จ่ายดีๆ ทั้งค่ากิน ค่าเดินทาง ค่าตั๋วเข้าสถานที่ต่างๆ แต่ถ้าคุณจะมาแลกที่นี้ก็ไม่มีปัญหา แต่ควรแลกครั้งนึงเยอะๆเช่น 2,000บ.ขึ้นไปต่อครั้ง หรือถ้าเอาดอลล่าร์มาแลก ควรแลกครั้งละ 100 ดอลล่าร์ จะได้เรทที่ดีกว่าแลกหยิบย่อยครับ

ที่สำคัญควรแลกในย่านที่มีร้านแลกเงินอยู่หลายๆร้าน เพราะให้ราคาดีกว่า และถ้าคุณแลกเป็นเงินดอลล่าร์มา แบงค์ดอลล่าร์ควรผลิตตั้งแต่ปี 2000 ขึ้นไปครับ

หลังจากที่เราเดินทางมาถึงย่านตึกคอมตาร์ ซื้อตั๋วไปมะละกาที่จะออกเดินทางคืนนี้ และเปลี่ยนเนทซิมเรียบร้อยแล้ว ก็ปาเข้าไปบ่าย 3 ล่ะ กว่าจะเดินกว่าจะพิจารณาเมืองที่แสนน่ารักแห่งนี้ รับรองว่า พิพิธภัณฑ์บางแห่งจะปิดในเวลา 4 โมงเย็น หรือ 5 โมงเย็น ฉะนั้นเราต้องทำใจเลยว่าอาจจะได้แค่เดินผ่าน เสียดายไหมก็เสียดาย แต่เวลาไม่พอ ไม่มีเวลาเศร้ามาก เดินน่าเที่ยวต่ออย่างสนุกครับ 🙂

เราเริ่มเดินออกจากตึกคอมตาร์ (ตึกสูงๆด้านซ้ายมือในรูป) ขึ้นไปทางด้านทิศเหนือ เดินเลาะๆไปต่างถนนใหญ่เข้าซอยนั้นออกซอยนี้ โดยจุดมุ่งหมายของเราคือ กิน!!! อาหารแรกที่เรามุ่งหน้าไปกินคือ ขนมหวานที่เรียกว่า Cendol (เจนดอล์) หรือลอดช่องเมเลย์ ร้านดังชื่อว่า Penang Road Famous Teochew Chendol … พอเราเดินไปถึง ตกใจมาก คนเยอะมากประมาณว่าทัวร์ลง เราเลยสั่งไป 2 ถ้วย พอเราหันมาพูดกับเพื่อนว่าเหมือนลอดช่อง เจ้าของร้านก็พูดตามเราว่า “ลอดช่อง ลอดช่อง” แบบชินปาก สงสัยคนไทยจะมาที่นี้กันเยอะนะ … ตอนที่ไนท์ได้กินแล้ว อยากจะบอกว่าฟินมาก อร่อยมากๆๆๆๆๆ หอมน้ำตาลทรายแดง หวานกำลังดี ใส่ถั่วแดงรสชาติกลมกล่อม สมกับเป็นของหวานที่นักท่องเที่ยวล้ำลือกันจริงๆ (ไนท์ไปกินเจนดอล์ที่อื่นๆในมาเลย์ อยากจะบอกว่าที่นี้ฟินสุด ถ้าคุณมาที่นี้ ต้องกิน 2 ถ้วยนะ)

หลังจากเรากินเสร็จเราก็เดินทางหา Cannon Street ครับ ซึ่งถนนสายนี้ถือว่าเป็นถนนสำคัญใจกลาง George Town และยังเป็นแหล่งรวม Street Art เก๋ๆไว้หลายแห่ง ซึ่งนี้เองถือว่าเป็นเสน่ห์สำคัญให้ผู้คนแวะเวียนมาท่องเที่ยวที่นี้และต้องถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกครับ ก่อนที่เราจะเดินไปถึงที่หมาย ตามข้างทางจะมีอาหารอยู่ตามมุมตึก ทั้งจีน, อินเดีย และร้านสมัยใหม่ อยู่หลายร้านครับ เราเลยเลือกร้านก๋วยเตี๋ยวสไตล์จีน กิบกับไก่ต้ม อร่อยดีครับ

บริเวณโดยรอบถนน Cannon คือแหล่งที่เต็มไปด้วย Street Art ที่ปรากฏอยู่บนผนังดึกเก่าๆ อยู่หน้าประตูบ้าน ไปจนถึงหน้าต่างบ้าน แล้วแต่ผู้สร้างสรรค์จะออกแบบไว้ เป็นเสน่ห์สำคัญที่ทำให้เมืองปีนังดูมีอะไรมากขึ้นกว่าตึกเก่าๆ และทุกจุดที่เราไปเห็นสามารถสร้างรอยยิ้มและความประทับใจให้นักท่องเที่ยวเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็น ภาพพี่สาวปั่นจักรยานให้น้องชาย ถือว่าเป็นภาพยอดฮิตที่นักท่องเที่ยวทุกคนต้องแวะถ่ายรูป ภาพเด็กชายกำลังเอื้อมมือหยิบแก้วกาแฟ หรือจะเป็นภาพแมวตัวใหญ่สะใจเต็มกำแพง รวมไปถึงตัวการ์ตูนที่เราดูจักกันดีอย่าง Kitty หรือ Minions อีกด้วย

ใครที่ไปเที่ยวย่าน George Town แบบงงๆอยากได้ข้อมูล ติดต่อได้ที่ George Town World Heritage ขอรับแผนที่และสอบถามข้อมูลพื้นฐานได้ที่นี้เลยครับ http://www.gtwhi.com.my/ 

เมื่อพูดถึง George Town World Heritage ถ้าคุณเดินออกมาสู่ถนนเล็กๆข้างๆตึกนี้ จะพบกับพิพิธภัณฑ์ซุนยัดเซ็น(The Sun Yat Sen Museum) มีนิทรรศการถาวรที่จัดทำแบบง่ายๆ เกี่ยวกับประวัติของ ดร.ซุน ยัด เซน และมีภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวิตของบุคคลท่านนี้ … สำหรับตึกแถวนี้เคยเป็นที่รวบรวมพรรคพวก เมื่อครั้งที่ดร.ซุนยัดเซ็น เดินทางมาระดมทุนหาเงินเพื่อปฏิวัติโค่นล้มราชวงศ์ชิงของจีน ในช่วงปีค.ศ.1910 และถ้าใครชื่นชอบประวัติศาสตร์จีนในยุคเปลี่ยนผ่านระบอบการปกครอง พิพิธภัณฑ์ซุนยัดเซ็น ในปีนัง ถือว่าเป็นแหล่งการเรียนรู้ที่ดีแห่งหนึ่งครับ

บริเวณใกล้ๆกันนี้บนถนน Cannon ยังมีสถานที่เที่ยวสำคัญๆอย่าง บ้านสกุลคู(Khoo Kongsi) คือหนึ่งในบ้านประจำตระกูลห้าหลังในย่านจอร์จทาวน์ มีลักษณะเหมือนหมู่บ้านประจำตระกูลขนาดย่อมที่โดดเด่นและเป็นบ้านประจำตระกูลที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในปีนัง คฤหาสน์เฉิงฟัตเจ๋อ (Cheong Fatt Tze Mansion) คฤหาสน์สีฟ้าแบบจีนที่ตั้งอยู่ในย่านจอร์จทาวน์แห่งนี้สร้างขึ้นในทศวรรษที่ 1880 และเคยเป็นที่พักของเฉิงฟัตเจ๋อ บุคคลสำคัญของจีนในสมัยที่มีการจัดตั้งเขตช่องแคบปีนัง … น่าเสียดายที่เราไปไม่ทัน ได้แต่เดินผ่านแล้วไปแวะที่วัดข้างๆแทน วัดฮกเตียกเชงซิน (Hock Teik Cheng Sin)

ไนท์พาทุกคนไปเที่ยวทั้งวัฒนธรรมและแนวโมเดิร์น Street Art ของเกาะปีนังไปแล้ว ตอนหน้าไนท์จะพาไปเห็นทะเลเมืองปีนังแบบเต็มตา เที่ยวชม “ป้อมคอร์นเวลลิส” (Fort Cornwallis) ป้อมปราการที่สร้างยุคปลาย 1700 เป็นสัญลักษณ์ของเมืองที่มีความน่าสนใจทางประวัติศาสตร์มากที่สุดในย่านจอร์จทาวน์ รวมถึง Ben’s Vintage Toy Museum พิพิธภัณฑ์ของเล่นโบราณ รวมของเล่นเก่าๆหลายหมื่นชิ้น!!! และ Purrfect Cat Cafe คาเฟ่แมวที่เดียวบนเกาะปีนัง น่ารักมาก!!! ห้ามพลาดตอนหน้านะครับ (ตอนจบพาเที่ยวปีนัง) 🙂

พาเที่ยวเกาะปีนัง ตอน 1 : www.nightphoomin.com/penang1

ติดตามไนท์ได้ที่ Twitter, Facebook, Instagram รวมถึงคลิปท่องเที่ยวใน Youtube โดยค้นหา “NightPhoomin”